Het was een intensieve week. Vorige week zondag overleed toch nog vrij onverwachts mijn schoonvader. Al jaren ging zijn gezondheid achteruit. De keren dat hij opgenomen is geweest in het ziekenhuis zijn niet te tellen. Maar toch, telkens wisten ze hem in het ziekenhuis weer op te lappen en vaak ging hij na 1 of 2 dagen weer naar huis. Een dag later zat hij dan weer op de grasmaaier en scharrelde hij in de stal tussen zijn Friese paarden. Rustig aan doen kende hij niet en kon hij niet.

De laatste ziekenhuisopname was donderdag 24 juni. Hij was vreselijk benauwd en kreeg er ook nog een longontsteking bij. Dit was zelfs voor hem teveel. Op zondagmorgen is hij ingeslapen.

Mijn schoonvader was een aanpakker. Hij was altijd bezig. In zijn groentetuin, met zijn Friese paarden, met de jacht, grasmaaien, hooien. Hij zei in het ziekenhuis tegen mij dat hij niet zozeer bang voor de dood was maar er nog helemaal geen zin in had.  Hij wilde nog zo graag een paar jaar door. De kleinkinderen ouder zien worden, hoe ze zich ontwikkelen en wat ze zouden gaan doen. Hij wilde nog zonnepanelen aanleggen. Er was nog zoveel te doen. Maar de tijd gaf hem geen tijd meer.

Een emotionele en drukke week volgde. Er moet ineens zoveel geregeld worden. We zijn maar een kleine familie, Annie zijn vrouw, 2 zoons,  2 schoondochters en 5 kleinkinderen waarvan ons Trijntje is overleden. Maar toch, hoe harmonieus en prettig alle taken zijn verdeeld en iedereen deed wat hij/zij moest doen en liever nog iets meer. Mooi om te zien en te ervaren wat je samen kunt doen in zo’n korte tijd. Ik denk dat mijn schoonvader heeft genoten, want hij vond het prachtig als iedereen voor hem aan het werk was.

Het werd een prachtig afscheid. In zijn eigen vertrouwde omgeving, in de paardenstal op een bed van stro, tussen zijn Friese paarden met prachtige bloemen om hem heen. Honderden mensen brachten hem de laatste groet.

Zijn laatste rit naar het uitvaartcentrum in Aalten, in een lijkkoets met zijn eigen paarden ervoor was indrukwekkend. De dienst was mooi, eenvoudig maar zo persoonlijk.

Precies een week later schrijf ik dit op. Het was een heel intense week maar ook een heel bijzondere week. Denk dat we als familie dichter bij elkaar zijn gekomen en elkaar waarderen om wie we zijn. Allen zo verschillend maar toch een team van aanpakkers. Haha precies zoals mijn schoonvader gewild zou hebben.

En nu is het weer tijd om het normale leven op te pakken. Ik heb ontzettend veel zin om weer yoga te gaan geven. Gewoon mijn eigen ding weer doen. Aankomende week zijn er op maandagavond en woensdagavond lessen om 19.15 in de yogazaal. Maximaal 8 matjes om voldoende afstand van elkaar te kunnen houden.

Op 16 juli is er een mooie special met Stefanie. Voor meer info kijk even op momoyoga of op het lesrooster op de site. Verder hoop ik dat er nog een aantal buitenlessen gepland kunnen worden deze maand. Zo niet dan zijn de lessen gewoon binnen.

De maand augustus is de Yoga Boerderij gesloten. Op zondag 5 september wordt het nieuwe yoga seizoen geopend met een prachtige special met begeleiding op de harp.

Ik zie jullie graag.

Liefs,

Bianca